PandemiJa - recenzja spektaklu dyplomowego

Ja. Pademia. Ja w pandemii. Ja i pandemia. Pademia i ja. "PandemiJa" to spektakl dyplomowy studentów IV roku kierunku aktorskiego Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza, Filii w Białymstoku wyreżyserowana i napisana przez Agatę Bizuk przepełniona apokalipsą opowieść młodych ludzi, którym przyszło zmierzyć się z izolacją właśnie wtedy, gdy świat miał stanąć dla nich otworem. 14 lipca 2020 odbyła się premiera dyplomantów w wersji on-line. Jeszcze jakiś czas temu złapalibyśmy się za głowę. Jak skończyć szkolę teatralną on-line? Jak zagrać bez widza na sali? Pytania o to czy aktor gra dla czy wobec widza nabierają zupełnie nowego wymiaru. Tyle razy mówimy o przeżyciu, o spotkaniu. Została nam kamera i wirtualna rzeczywistość.  

Dobre zmęczenie

Pierwsze co przychodzi do głowy - ile można o wirusie? Czy już wszyscy nie jesteśmy zmęczeni sytuacją, w której przyszło nam trwać? Czy pandemia się nie przeterminowała, a jej data ważności do spożycia już dawno nie wygasła? Kiedy jednak postanowimy dać temu tematowi szansę możemy spotkać 9 młodych i zdolnych aktorów (7 aktorek i 2 aktorów). Dziewięć osobowości dzielących się emocjami i przeżyciami ostatniego czasu.

Artyści, strach i natura

"PandemiJa" to segmentowa układanka czasu izolacji. Doświadczymy tu kondensacji spojrzeń i przemyśleń. W tym niespełna godzinnym przedsięwzięciu znalazło się miejsce na wszystko. Możemy poznać frustracje i strach młodych twórców, pośmiać się z narciarzy szusujących na tle alpejskiej fototapety, współczuć konsumentkom, oczkekującym na kolejną paczkę. Możemy też być świadkami nieco komicznej, ale jednak wartościowej sceny o wadze twórczości i artystów w naszym życiu.

O tym, jak często są niedoceniani i poniżani. Niech pierwszy rzuci kamień, ten kto przez cały okres trwania izolacji nie sięgnął po książkę, film, serial czy nie posłuchał muzyki. Bardzo ważną rolę odgrywa tu natura. Przypomniane zostają ostatnie wydarzenia, przyglądamy się światu okiem zwierząt (nie tylko domowych) i na koniec obcujemy z nią - Matką Naturą. Kąpie się w wannie pośród paprotek. Bezsilna, zimna i niewzruszona. - Czy ty wiesz jak czuje się matka zabijana przez własne dzieci? Po tym pytaniu przechodzi nas dreszcz i już żadne delfiny w weneckich kanałach nie stanowią pocieszenia.

Więcej niż tytuł

Tytuł spektaklu jest przewrotny. Mogłoby się wydawać, że to tylko gra słowna. Jednak doskonale obrazuje to, co się wydarza. To ja w pandemii. A raczej pandemia we mnie. Czy pandmenia wygrała z moim "ja"? Wiele osób zadało sobie to pytanie. Kim jestem bez swoich zajęć, bez swojego dotychczasowego życia. Co pozostaje? Pustka, nicość, brak, strach czy jednak nadzieja? Próbą odpowiedzi zajęli się Małgorzata Apse, Magdalena Bednarek, Anna Konieczna, Karolina Mazurek, Anna Nieciąg, Katarzyna Pilewska, Agata Słowik, Rudolf Apse i Karol Sławek.

Zobacz cały spektakl on-line

Maja Kowalska

fot. materiały prasowe