Aleksandra Radzioch o miłości do aktorstwa i poświęceniu się pasji [WYWIAD]

Dążenie do spełnienia swoich marzeń musi wiązać się z wytrwałością, odpowiedzialnością i nadzwyczajną siłłą. Aleksandra Radzioch miała dwa wielkie marzenia, któych spełnieniem może się dziś pochwalić. Oto historia aktorki i wizażystki. O tym, jak przydaje się wizaż w teatrze i gdzie wykiełkowało marzenie o aktorstwie w poniższym wywiadzie.

Zobacz też: Aleksandra Radzioch - aktorka i wizażystka [GALERIA ZDJĘĆ].

Wywiad z Aleksandrą Radzioch

Katarzyna Derezińska, dlastudenta.pl: Co sprawiło, że zafascynowałaś się teatrem i jak zaczęła się Twoja przygoda ze sztuką sceniczną?

Właściwie od przedszkola zawsze robiłam coś w kierunku sztuki. Chodziłam na zajęcia w szkole muzycznej, zajęcia plastyczne, taneczne, teatralne, wokalne, wszędzie gdzie tylko mogłam. Jakoś w 3/4 klasie podstawówki pojawiła mi się myśl w głowie: “Ja wiem, że będę aktorką.” I od tamtej pory ta myśl nie chciała mnie opuścić.

Miałam wielkie szczęście, że w 3 gimnazjum trafiłam do szkolnego teatru “Dnia Ostatniego” prowadzonego przez moją polonistkę p. Katarzynę Juranek-Mazurczak. Pani Kasia w tym czasie studiowała Reżyserię Teatru Dzieci i Młodzieży na PWST we Wrocławiu. Przygotowała z nami spektakl, który był jej pracą egzaminacyjną, i który wystawiłyśmy na deskach ówczesnego PWST. Myślę, że to był pierwszy poważny krok dla mnie, ponieważ pani Kasia pokazała mi prawdziwy teatr. Zupełnie inny od szkolnych akademii. Widziałam w nim świat fascynujący i piękny. To był też moment, w którym nabrałam odwagi, żeby wypowiedzieć tę myśl, która przyczepiła się do mnie przed laty, na głos. Przyznać się do niej przed światem i rodziną.

Jesteś absolwentką Studium Musicalowego Capitol i dodatkowo uczysz się wizażu. Jakie aspekty studiowania aktorstwa musicalowego i wizażu najbardziej Cię inspirują i przyciągają?

Tak naprawdę wizaż miał być moim planem B, gdyby w aktorstwie nie wyszło. Szybko jednak ze sposobu na zarobek przerodził się w sposób wyrażania siebie. Właśnie to mnie najbardziej inspiruje - dopasowanie makijażu do charakteru, podkreślenie go za jego pomocą.

Jeśli chodzi o aktorstwo dodam jeszcze, że ukończyłam przed Capitolem Studio Aktorskie STA w Poznaniu. Mówię o tym, bo tak naprawdę tam kształtowało się moje postrzeganie teatru, a nawet całego światopoglądu. Potem kontynuowałam naukę w Capitolu, poszerzając swoje umiejętności. Myślę, że w aktorstwie najbardziej inspirująca jest możliwość poznawania siebie, docierania do obszarów, o których nie miałam pojęcia i ponownie - możliwość wyrażania siebie.

Teatr i sztuka wizażu to dwie różne dziedziny, ale u Ciebie łączą się w pasji. Jak udaje Ci się połączyć te dwa  z pozoru odmienne obszary?

Tak naprawdę wcale nie są aż tak różne. Makijaż traktuję jak sztukę. Teatr, jak wiadomo, jest złodziejem sztuk, za co go kocham. Mogę tam łączyć aktorstwo, śpiew, taniec i oczywiście również wizaż.

W jakim momencie swojego życia zdałaś sobie sprawę, że te dwie pasje są dla Ciebie nieodłączne i chciałabyś je rozwijać równocześnie?

Nie zastanawiałam się nad tym. To się po prostu wydarzyło. Jak pierwszy raz zdawałam do szkół teatralnych i się nie udało dostać, wymyśliłam wizaż jako plan B. Wtedy poszłam do ProAcademy School of Makeup z zerowym pojęciem o makijażu. W międzyczasie oczywiście przygotowywałam się do kolejnych egzaminów. I tak już zostało, że te dwie pasje rozwijałam równocześnie.
 
Czy istnieją jakieś umiejętności, które wykorzystujesz zarówno w teatrze, jak i podczas tworzenia makijażu?

Oczywiście, kreatywność.

Myślałaś kiedyś o tym, aby wykorzystać swoje umiejętności związane z make-upem w teatrze?

Robię to regularnie! Istnieje w teatrze taka zasada, że postać buduje się od nóg. Dla mnie w budowaniu postaci równie ważny jest makijaż. Oczywiście nie zaczynam od tego, najpierw skupiam się na wnętrzu, ale uwielbiam za pomocą makeupu dookreślać postać, którą gram.

Czy jest jakaś rola, która była dla Ciebie szczególnie wyzwaniem?

Tak. Postać, którą wykonywałam "Krakowski Spleen".

Dlaczego akurat tę rolę wskazałaś?

Na zajęciach z piosenki aktorskiej na drugim roku w Capitolu wymyśliłam sobie takie zadanie, żeby za pomocą piosenki “Krakowski Spleen” opowiedzieć historię osoby, która zmaga się z atakami paniki. Problem bardzo obecny w dzisiejszych czasach, mi osobiście również dobrze znany. Było to wyzwanie, ponieważ bałam się, że podczas pracy niechcący poruszę obszary w sobie, z którymi już się uporałam. Całe szczęście myślę, że narzędzia aktorskie, które zyskałam podczas całej edukacji, pozwoliły mi przejść przez proces tworzenia bezpiecznie. Ostatecznie jestem dumna, że podjęłam to wyzwanie. Był to dla mnie ważny moment. Cieszę się, że mogłam opowiedzieć o tym problemie ze sceny.

Marzysz o spełnieniu się na scenie teatralnej czy może bardziej widzisz siebie w przyszłości jako cenioną artystkę wizażu? Jak widzisz to w przyszłości?

Całe szczęście te dwie pasje się nie wykluczają i nie muszę z żadnej rezygnować. Jakbym musiała wybierać, to zdecydowanie na pierwszym planie jest teatr.
 
Świat teatru i branża wizażu są często związane z intensywną pracą i dużym zaangażowaniem. Jak dbasz o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne, aby utrzymać równowagę? Jakie są twoje sposoby na relaks i odprężenie po intensywnym dniu pracy?

Tak, dbanie o balans jest tu bardzo ważne. Ja polecam medytację lub bieganie. Przy czym dla mnie bieganie to też forma medytacji, sposób na uspokojenie i wyklarowanie myśli. Natomiast po intensywnym dniu po prostu padam. Nie ma wtedy nic lepszego niż sen.

Rozmawiała: Katarzyna Derezińska

fot. Krzysztof Zatycki