Nadchodzi 10. edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog - Wrocław 2021

Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog - Wrocław to jedno z najważniejszych wydarzeń teatralnych w Polsce. Tym razem, w dniach 11-16 października 2021 roku odbędzie się jego jubileuszowa, 10. edycja. W ramach Festiwalu, kontynuując jego najlepsze tradycje, zaprezentowane zostaną najnowsze i najbardziej wartościowe zjawiska i trendy w teatrze współczesnym.

O MFF Dialog - Wrocław 2021

10. Edycja Festiwalu Dialog – Wrocław 2021 zaprezentuje najciekawsze osiągnięcia teatru z całego świata, podsumowując ostatnie trzy sezony i zestawiając je z wybitnymi spektaklami polskich artystów. Wśród gości wydarzenia znajdą się przede wszystkim twórcy uznani i posiadający już ugruntowaną pozycję w przestrzeni światowej produkcji teatralnej, a także debiutanci - artyści najmłodszego pokolenia.

W trakcie trwania Festiwalu zaplanowano wiele ciekawych spotkań zarówno z reżyserami, jak i wieloma innymi twórcami. Tak też wszystkim pokazom spektakli towarzyszyć będą prezentacje zaproszonych gości, które po tygodniu zamknie uroczysta Gala podsumowująca 20-lecie istnienia Festiwalu.

Co ciekawe, wszystkie zagraniczne spektakle, które będzie można obejrzeć w ramach MFF Dialog , nigdy wcześniej nie były pokazywane w Polsce. Oczywiście te występy, jak i spotkania z zagranicznymi gośćmi będą tłumaczone na język polski – tak jak wystąpienia po polsku, zostaną przetłumaczone na angielski.

Spektakle w programie:

1. „Odyseja. Historia dla Hollywood” w reż. Krzysztofa Warlikowskiego z Nowego Teatru w Warszawie.

Wędrówka od Homera i jego bohatera Odysa do Hanny Krall i jej bohaterki Izoldy, Żydówki, która przez całą wojnę dokonywała czynów godnych Odysowych zmagań, aby uratować męża. Dwie wielkie awantury: jedna związana z pierwszą wojną ludzkości, czyli zdobyciem Troi i druga, będąca rezultatem drugiej ze światowych wojen. I my dzisiaj, co mamy z tym wszystkim wspólnego?

2. „Austerlitz” w reż. Krystiana Lupy z Państwowego Teatru Młodzieżowego z Wilnie (Litwa) - polska prapremiera spektaklu.

Austerlitz na podstawie powieści W. G. Sebalda to intensywna podróż wewnętrzna rozgrywająca się podczas sześciogodzinnego spektaklu. Przedstawione wydarzenia obejmują sześć dekad, od 1939 roku do końca XX wieku, a mają miejsce w Antwerpii, Walii, Oksfordzie, Londynie, Paryżu, Pradze, Terezinie i Mariańskich Łaźniach. Twórcom udało się nadać całemu spektaklowi pewną specyficzną artystyczną dynamikę, przekształcając czas płynący na scenie w proces myślowy.

3. „Płacz. Iluzje (Morze łez 4)” w reż. Christopha Marthalera z Schauspielhaus Zurich (Szwajcaria) - polska prapremiera spektaklu.

To bynajmniej nie wieczór poświęcony Dieterowi Rothowi. Nie ma tu ani śladu biografii czy anegdot, ani też żadnych odniesień do przypadkowych spotkań Christopha Marthalera i Dietera Rotha w Bazylei, które miały miejsce w latach 90-tych XX w. Ani słowa o tym, że Marthaler dostał Płacz. Iluzje, tom 2A (morze łez 4) od Rotha w prezencie i przez wiele lat woził tę książkę ze sobą z miasta do miasta. Nic z tych rzeczy. Spektakl Marthalera Das Weinen (Das Wähnen) zgłębia język Dietera Rotha. Zadaje pytanie, jak ten język może zostać wypowiedziany na głos. I kiedy. I przez kogo. I w jakich okolicznościach.

4. „3siostry” w reż. Luka Percevala, koprodukcja TR Warszawa i Narodowego Teatru Starego w Krakowie.

Temat przemijania, charakterystyczny dla dramaturgii Czechowa, nigdy nie był tak aktualny, jak dzisiaj, kiedy wali się stary porządek świata, a nowy jeszcze się nie wykształcił. Pandemia dodała do problematyki starzenia się i przemijania jeszcze jeden aspekt: izolację osób starszych. Siostry Prozorow są rozbitkami czasu, zamkniętymi na wyspie pamięci. Żyją przeszłością, niezdolne do konfrontacji z teraźniejszością.

5. „Synowie Suki” w reż. Eimuntasa Nekrosiusa z Teatru Dramatycznego w Kłajpedzie (Litwa) – ostatnie przedstawienie Nekrosiusa wyreżyserowane na Litwie przed jego śmiercią.

Powieść S. ©altenisa jako dzieło narodowej dramaturgii jest niezwykle aktualna właśnie dzisiaj, gdy Litwa odzyskała niepodległość i weszła w obchody jej stulecia. Powieść zawiera w sobie wiele warstw: fragmenty historii Litwy – kolonizacja niemiecka, wojny z Rosjanami, wpływy polskie, pierwsi oświeceniowcy: Kristijonas Donelaitis, Martynas Ma¾vydas i Antanas Strazdas, którzy byli edukatorami i pastorami ciemnego ludu; opowieści, baśnie, zabobony, zaklęcia i czary; echa z jeszcze odleglejszej przeszłości – społeczności matriarchalnych – mity; postulaty z Pisma Świętego.

6. „Kto zabił mego ojca” w reż. Ivo van Hove z Internationaal Theater Amsterdam (Królestwo Niderlandów) – będzie to prezentacja nagrania livestream.

Ivo van Hove adaptuje na potrzeby sceny powieść Kto zabił mojego ojca autorstwa sensacyjnego Édouarda Louisa. Van Hove przekształca tę szczerą do bólu książkę w monolog, specjalnie dla Hansa Kestinga. Tak też snuje opowieść o pełnym wściekłości akcie oskarżenia pod adresem elit politycznych, jak i o wyznaniu miłości syna wobec ojca.

7. „Bachantki – preludium do oczyszczenia” w reż. Marlene Monteiro Freitas z P.OR.K Associação Cultural w Lisboeni (Portugalia) – polska prapremiera spektaklu, jak również pierwszy pokaz dzieła Marlene Monteiro Freitas prezentowany na Festiwalu.

U Eurypidesa delirium, irracjonalność, histeria i szaleństwo zostają przecięte na wskroś, od iluzji do ślepoty i od ślepoty do objawienia. Bardzo mocno wyartykułowane są brutalność i pragnienie pokoju, barbarzyństwo i dążenie do prostego, spokojnego życia. Przeciwstawne i sprzeczne dążenia, zderzenie żywiołów, całkowicie niejednoznaczne, rozczłonkowane ciała, pozycje społeczne nadwyrężone, a wiara i poglądy wystawione na próbę…

MM/ip

fot. Krzysztof Zatycki (zdjęcie archiwalne)