Zmarła Pina Bausch

Zmarła Pina Bausch – wybitna tancerka, choreograf i reżyser, założycielka Tanztheater Wuppertal. 5 dni temu wykryto u niej chorobę nowotworową.

Zespół Piny Bausch od dwóch dni prezentuje we Wrocławiu, na festiwalu „Świat miejscem prawdy” spektakl pt. Nefès. Artyści zdecydowali, że w hołdzie reżyserce zagrają zaplanowane na dziś – ostatnie przedstawienie festiwalowe. Spektakl Nefès odbędzie się o 18.00 w Operze Wrocławskiej.

Pina Bausch (1940 – 2009) urodziła się w Solingen w Niemczech. Kierowała w Wuppertalu w Niemczech własnym teatrem tańca. Realizowała widowiska na pograniczu baletu, dramatu i pantomimy. W wrześni wraz zreżyserwm filmowym Wimem Wwendersem miała brzystąpić do pracy nad pierwszym filmem tanecznym realizowanym w technice 3D.

Taniec studiowała od piętnastego roku życia, najpierw w Niemczech w Folkwangschule, znanej szkole baletowej Kurta Joossa, a potem w Julliard School w Nowym Jorku, gdzie występowała m.in. z New American Ballet i wkrótce weszła do zespołu Metropolitan Opera Ballet Company. W 1972 roku objęła kierownictwo artystyczne Teatru Opery i Baletu w Wuppertalu, który wkrótce przemianowała na Tanztheater Wuppertal Pina Bausch.

Ruch w jej teatrze jest głównym nośnikiem narracji. Swoje dramatyczne, pełne ekspresji historie opowiadała niemal bez słów i żartobliwie twierdziła, że jeśli można o czymś opowiedzieć słowami, to po cóż do tego używać innych środków. Teatr Piny Bausch łączy gatunki, poetyki teatralne i nietypowe dla teatru tańca rozwiązania scenograficzne: na przykład podłoga może być pokryta warstwą ziemi, cała przestrzeń przeznaczona do tańca – zastawiona gęsto krzesłami czy duża część sceny zajęta przez kamienne wzgórze… Pina Bausch w centrum zainteresowania stawiała naturę ludzką, odwieczną walkę, jaką człowiek toczy z żywiołami, ze światem i z samym sobą. Jej tragiczne, niekiedy surrealistyczne opowieści nasycone były niespotykaną ekspresją. Jeden z istotnych tematów jej twórczości to relacje pomiędzy kobietą i mężczyzną. Jej choreografie stały się inspiracją dla filmu Pedro Almodóvara Porozmawiaj z nią. „W teatrze znacznie mniej interesuje mnie to, jak ludzie się poruszają, a bardziej to, co ich porusza” – mawiała artystka.

Jej imponujący dorobek artystycznym to zrealizowane od 1973 roku 42 autorskie przedstawienia, wśród nich Café Müller z muzyką Purcella (1978), Święto wiosny z muzyką Strawińskiego (1975), Arien z muzyką Mozarta i Beethovena oraz włoskimi ariami operowymi (1979), Walzer (1982), Palermo palermo (1989), Ein Trauerspiel (1994), Nefès (2003) i najnowsze Sweet mambo (2008).

Teatr Tańca z Wuppertalu występował jak dotąd w Polsce dwukrotnie: we Wrocławiu na Festiwalu Teatru Otwartego (1987) z Café Müller i Świętem wiosny oraz w Warszawie na Międzynarodowych Spotkaniach Sztuki Akcji Rozdroże (1998) z przedstawieniem pt. Goździki.

ip